Wołowice – odkryte tu liczne szyby górnicze i pracownie krzemieniarskie, datowane na 2 tys. p. n. e., wskazują na istnienie na obszarze wsi najstarszych na ziemiach polskich kopalń krzemienia jurajskiego. Handlowano nim od Łeby po San i Słowację. W Wołowicach istnieje zespół dworski, który obejmuje dwór Biernatów(obecnie przedszkole), rządówkę, stajnię, spichlerz oraz resztki parku krajobrazowego z początków XX wieku o powierzchni 2,5 ha. Do niedawna wieś słynęła również z tradycji rzemiosła wikliniarskiego. W budynku Domu Ludowego w Wołowicach mieści się stała wystawa prac wikliniarskich, która jest dostępna dla zwiedzających.

Kościół gotycki z XV wieku - murowany, powiększony i przebudowany w XVII wieku w stylu barokowym. Kościół trójnawowy, halowy, stanowiący przykład prowincjonalnej architektury barokowej na Ziemi Krakowskiej. Pozostałością po pierwotnym gotyckim założeniu jest prezbiterium z 1440 r. Wyposażenie wnętrza w większości barokowe i rokokowe. Kościół otacza mur z czterema kaplicami.

Czernichów – Początki wsi Czernichów sięgają przełomu XII stulecia. Przed laty była ona znanym ośrodkiem flisactwa, korabnictwa (budowa łodzi) i tkactwa. W XIII wieku Czernichów znajdował się częściowo w dobrach tynieckiego klasztoru Benedyktynów. W 1860 roku, utworzona została Szkoła Praktyczna Gospodarstwa Wiejskiego działająca do dziś jako Zespół Szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego im. Franciszka Stefczyka. W 1890 roku jeden z jej profesorów – dr Franciszek Stefczyk, powołał do życia Spółdzielczą Kasę Oszczędności i Pożyczek, która dała początek spółdzielczości wiejskiej.

Ośmioboczna kaplica pochodzi z XVII w. Mury wykonane z kamienia wapiennego. Wnętrze urozmaicają proste pilastry bez głowic i taki sam cokół zakończony profilowaniem. Kaplica jest zamknięta dla zwiedzających.

Zespół dworski pochodzi z połowy XIX w. i oprócz budynku dworu otoczonego małym ogrodem botanicznym i zabytkowym parkiem obejmuje lamus, murowane budynki gospodarcze, starą elektrownię oraz dom nauczyciela i budynki mieszkalne powstałe po założeniu szkoły rolniczej. To właśnie tu, w 1860 r., utworzona została Szkoła Praktyczna Gospodarstwa Wiejskiego działająca do dziś jako Zespół Szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego im. Franciszka Stefczyka.

Dąbrowa Szlachecka – tradycje wikliniarskie sięgają tu bardzo dawnych czasów. To właśnie wiklina przez wiele wieków stanowiła źródło utrzymania.

O dawnych zajęciach mieszkańców wioski przypominają też liczne olejarnie. W Nadwiślańskim Parku Etnograficznym,w skansenie w Wygiełzowie, znajduje się olejarnia z drugiej połowy XIX wieku, przebudowana w 1902 roku, z oryginalnymi stępami, prasą i naczyniami z Dąbrowy Szlacheckiej.

Zagacie – legenda głosi, że przejeżdżający w pobliżu wsi król został napadnięty i obrabowany. Świadkiem tego napadu był bojaźliwy wieśniak, który chcąc uchronić króla przed powrotem do Krakowa bez ubrania, podarował mu swoją najlepszą sztukę bielizny. Wdzięczny król podarował wieśniakowi ową wieś i odtąd nazwano ją Zagacie. Na terenie Zagacia odkryto pracownię krzemieniarską oraz obozowisko z okresu paleolitu i mezolitu. Dziś wioska znana jest z wysoko rozwiniętej produkcji trzody chlewnej i drobiu.

Kamień – w drugiej połowie XVIII wieku komisja mennicza prowadziła tu zakrojone na szeroką skalę
poszukiwania srebra i złota. Pracami ówczesnych geologów żywo interesował się król Stanisław August Poniatowski. Powodem tej troski było występowanie w rejonie Łamanego Kamienia błyszczących minerałów tzw. łyszczyków. Pozostałością tych poszukiwań jest jedyny zachowany w naszej gminie dokument lokacyjny wystawiony 3 czerwca 1319 roku. Pierwotnie miejscowość nazywała się Kamom lub Kamyk. Nazwa Kamień pojawia się w XV w. (zanotowana przez Jana Długosza).Wówczas wieś kupił zakon kanoników laterańskich, który wyznaczył prawnie jej granice. W Kamieniu znajduje się bardzo ciekawy kompleks zabytkowy, który tworzą zespół kościelno - parafialny z plebanią (druga połowa XIX w.) i założenie folwarczno - ogrodowe, w którym na szczególną uwagę zasługują kilkusetletnie lipy, lamus i wspaniała, drewniana studnia.

Kościół parafialny pod wezwaniem Opieki Matki Bożej. Kościół wraz z ogrodzeniem z lat 1924-1928, neogotycki, murowany, powstał na miejscu dawnej kaplicy z XVIII wieku.
W kościele znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej Opieki.

Studnia drewniana z XVIII-XIX wieku, będąca okazałym dziełem techniki i ciesiołki. Istnieją też pozostałości założenia parkowego oraz ogrodu „włoskiego”, na uwagę zasługuje również siedem kilkusetletnich lip.